Marcel van Hoef

Over de kunstenaar

Biografie

Marcel van Hoef (1967 NL)

De schilderijen van Marcel van Hoef reflecteren op hoe we als mens tijd en ruimte ervaren. Immateriële aspecten van de visuele realiteit, zoals licht, schaduw en spiegelingen vormen al sinds zijn afstuderen in 1989 de rode draad in zijn werk. Sinds de jaren ’90 heeft Van Hoef veel gereisd naar gebieden en grote steden in Europa en Azië waar verandering - hetzij in politiek, economisch en/of sociaal opzicht - plaats vindt. Het stedelijk landschap van metropolen bood hem bronmateriaal voor zijn verstilde schilderijen met het contrast tussen architectuur en natuur, echt en onecht als hoofdmotief.

Het recente werk bestaat uit twee verschillende thematische reeksen die hij gelijktijdig uitwerkt. Enerzijds schildert hij in een realistische stijl ruimtelijke landschappen waar je als kijker een deel van een tuin of bos ziet, en het lijkt of je zo het schilderij in kunt stappen. Daarnaast ontwikkelt hij een tweede belangrijke lijn in zijn werk met waterreflecties als inspiratiebron. De tastbare werkelijkheid van het water en een immateriële spiegeling van de wereld in het wateroppervlak, wordt door Marcel van Hoef verbeeld in verfijnd geschilderde beelden waarin de tijd gestold lijkt.

Marcel van Hoef schildert met ei-tempera. Hij kiest voor deze oude techniek vanwege de kraakheldere kleuren en het fluwelige matte verfoppervlak. In talrijke dunne en transparante lagen schildert bij op linnen of paneel waardoor de verfhuid van dichtbij bekeken, ook enorm ruimtelijk werkt.

Sinds 1993 is zijn werk veelvuldig getoond op beurzen, galerietentoonstellingen en in musea.
In 2012 werd een schilderij van hem bekroond met The Global Factories Art Challenge.
In 2016 was hij de Nederlandse winnaar van de Velux VKR75 International Painting Competition en was een van de 12 internationale winnaars.

“Marcel van Hoef houdt ons een spiegel voor en toont niet alleen zijn eigen persoonlijke vertaling van de natuur, maar confronteert ons met eigen zieleroerselen en raakt daarmee een gevoelige snaar bij ons. Als kunst dat kan bewerkstelligen is er een geslaagde symbiose tussen kunst en leven.”

Edwin Becker, Hoofdconservator exposities Van Gogh Museum Amsterdam. 
Bron: Essay in het boek Wonderland (2019) over het werk van Marcel van Hoef